Blog

Problemy ze snem utrudniają życie nie tylko w nocy. Skutki bezsenności przekładają się na jakość funkcjonowania przez całą dobę. Jakie są najbardziej charakterystyczne objawy i przyczyny zaburzeń snu? Co warto wiedzieć na temat bezsenności?

Decyzja o podjęciu leczenia psychiatrycznego dla wielu osób jest bardzo trudna. Równocześnie stanowi ona pierwszy krok w drodze do odzyskania spokoju i zdrowia psychicznego. Jak przygotować się do pierwszego spotkania z psychiatrą?

Schizofrenia jest uznawana za jedną z najpoważniejszych chorób psychicznych. Pacjenci doświadczający urojeń lub omamów często budzą lęk otoczenia, a choroba poważnie utrudnia im życie. Leczenie schizofrenii odbywa się najczęściej farmakologicznie. Lekarz psychiatra może też zalecić psychoterapię, specjalną dietę, a w niektórych przypadkach terapię elektrowstrząsową. Podpowiadamy, które metody leczenia schizofrenii są najlepsze.

Schizofrenia to przewlekła choroba psychiczna o niejasnej do końca etiologii i zmiennym obrazie klinicznym, która dotyka zarówno kobiety, jak i mężczyzn. Jej rozpoznania może dokonać jedynie doświadczony lekarz psychiatra na podstawie badań i wywiadu z pacjentem. Jakie są przyczyny i objawy schizofrenii? Jak leczy się tę chorobę? 

Termin nerwica był używany już w XVIII wieku na określenie zaburzeń, które dzisiaj nazywa się najczęściej nerwicowymi lub lękowymi. Mogą mieć one bardzo różne objawy i przebieg. Diagnozę stawia lekarz, warto jednak wiedzieć, jakie są najbardziej popularne objawy nerwicy.

Depresja nie jest krótkotrwałym smutkiem czy obniżeniem nastroju, ale to zaburzenie afektywne trwające przez dłuższy czas i utrudniające funkcjonowanie w codziennym życiu. Jeśli nie jest leczona, może prowadzić do bardzo groźnych następstw. Dlatego jeśli podejrzewamy depresję u siebie lub u kogoś bliskiego, najlepiej nie zwlekać z wizytą u lekarza i rozpoczęciem odpowiedniego leczenia. Zależnie od konkretnego przypadku i nasielenia objawów sposoby radzenia sobie z tym schorzeniem mogą być rozmaite. Warto dowiedzieć się o nich więcej.

O depresji mówi się publicznie coraz więcej, a według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) jest to jedna z najczęściej występujących chorób na świecie. Wciąż jednak większość z nas do końca nie wie, z czym tak naprawdę się wiąże i jak bardzo może być groźna. Na pojawienie się depresji wpływają różnorodne czynniki, w tym psychologiczne, biologiczne, społeczne oraz genetyczne. Jest to choroba objawiająca się obniżonym nastrojem, utratą zainteresowań, osłabieniem koncentracji i pesymistycznym widzeniem przyszłości. W bardziej nasilonych epizodach pojawiają się nawet myśli samobójcze, dlatego depresja jest tak niebezpieczna. Jak jednak rozpoznać ją u najbliższych i odróżnić od zwykłego smutku, który co jakiś czas pojawia się u każdego z nas?

Osobowość schizoidalna jest to zaburzenie dość specyficzne i rzadko występujące.  Należy do grupy schorzeń zwanych „klastrem A”, czy też ekscentrycznych zaburzeń osobowości. Przyczyny powstawania tego zaburzenia mogą być genetyczne, biologiczne lub behawioralne. Mogą być dziedziczone lub nabyte, np.: kiedy dziecko nie doświadcza ciepła, miłości ze strony rodziców, a spotyka się z obojętnością i brakiem reakcji na swoje potrzeby.

Dla wielu z nas z zaburzeniami psychicznymi kojarzy się przede wszystkim nerwica i depresja. Często zdarza się jednak tak, że wymienionym chorobom towarzyszą również inne zaburzenia. Mowa tutaj przede wszystkim o zaburzeniach paranoicznych, które wiążą się przede wszystkim z podejrzliwością wobec innych ludzi oraz przekonaniem, że chcą oni wyrządzić krzywdę osobie właśnie z takimi zaburzeniami.

Zaburzenia osobowości występują nawet u od 10 do 20% populacji. Ich rodzaje mogą dotyczyć bardzo wielu aspektów funkcjonowania. W zależności od osoby przyjmują różne formy oraz reakcje. Najczęściej kategoryzuje się je na podstawie powtarzalnych i długotrwałych odstępstw od normy w relacjach międzyludzkich oraz w zachowaniach niedostosowanych do sytuacji społecznej. Zaburzenia dyskomfortu psychicznego mogą pojawiać się zarówno na etapie dojrzewania, jak i w dorosłym życiu. Objawy takie jak negatywny  stosunek do świata, nieumiejętność dopasowania się do grupy, wycofanie bądź nadmierna dominacja skutecznie uniemożliwiają funkcjonowanie.